Τρίτη

το πάντρεμα

Μίλησα με τα σύννεφα
και μου 'παν ότι
την προσέχουν την καρδιά μου.
να μην ανησυχώ πια.
Την ξέχασα εκεί
σε μια προηγούμενή μου
περιπλάνηση.

~τα σύννεφα μου το είπανε, καρδιά μου.
τα σύννεφα.

Τραγούδησα χθες με τα κύμματα.
Άκουσα την ψυχή μου
να ξερνιέται πέρα-δώθε
χτυπώντας με μανία πάνω
στα αιώνια ακινητοποιημένα βράχια.
Την άφησα εκεί
σε μια απ' τις περιπλανήσεις μου.

~μου το τραγούδησαν τα κύμματα, ψυχή μου.
τα κύμματα.

Μίλησα κάποτε και με τον ήλιο.
Ρώτησα αν κρατάει αυτός
το παραμελημένο μου μυαλό
μα μου 'πε πως δεν το 'χει.
Χάθηκε λέει, 
μες στα όνειρα των δέντρων.

έτσι, λοιπόν.

Η καρδιά μου ξεχασμένη-
κρατά παρέα τ' ουρανού

Η ψυχή μου αφημένη-
φθείρεται σ' ακινητοποιημένα βράχια
Το μυαλό μου- 
στάχτη στη φύση.

κι εγώ, εδώ. 
μια ζωή να παραμένω
εδώ_



3 σχόλια: