Σαν Βροχή .η εξάρτηση.

Το νερό ήταν άπιαστο.

Σαν νότα.

Σαν ελευθερία.

Σαν όνειρο.

Το νερό είναι άπιαστο και κυλάει.

Έτσι ήταν 

και το κορίτσι που γνώρισα

στο  βασιλικό κήπο.

Τον κήπο εκείνο της Ζωής!

-Άπιαστο.

Σαν νερό που κυλάει..

Ο ήχος τ' αηδονιού 

ήταν αξεπέραστος.

Κι ο ήχος της αστραπής,

ξέσκιζε τις καρδιές μας.

Σαν άρνηση.

Εκεί στην αυλή.

Στη βασιλική αυλή της Ζωής

το νερό κυλούσε σιωπηλά.

Κυλούσε, σαν ανάμνηση..

Ανάμνηση όνειρο.

Όνειρο μουσική.

Και πάλι απ' την αρχή.

 Στην άκρη του δειλινού, με μια δροσοσταλίδα απ' το πρωί