Σάββατο

Ένα μικρό, μπλε χαπάκι για την υπέρταση και..αντίο ανικανότητα*

Έτσι γίνεται τώρα πια. Στον πρώτο μήνα σε πιάνει αυτός ο κόμπος στο στομάχι και δε μπορείς να κάνεις σκέψη χωρίς να 'ρθει και να τη διαλύσει. Κι αυτό νιώθεις πως δεν είναι καλό. Εν ένα πράμα σαννα τζιαι χάνεται η αυτονομία τζιαι η -σχετική- ανεξαρτησία μου.

Λέγανε λοιπόν κάποτε, πως ο κεραυνός δε χτυπάει δυο φορές, ξάφνου στ' ανήξερο καλοκαίρι! Τωρα νομίζω οι περισσότεροι έχουν αναθεωρήσει -κάπως-. Άμα δεν ανοίξουνε αγάπη μου τα μάτια σου με το πρώτο χτύπημα, ο καλός θεούλης θα σου στείλει και δεύτερο και τρίτο μη σου πω. Για να καταλάβεις, μπας και ξυπνήσεις επιτέλους απ' το λήθαργο(!)
Κατάλαβες τώρα? Γι' αυτό κάποια ανθρωπάκια νομίζουν πως κρατάνε τη μοιρα σου στα χέρια τους και μπορούν να σε χτυπάνε μέχρι να ματώσεις. Κάποιοι 'δω κάτω την είδανε Θεοί. Εε put the ball down δλδ. Ο Οιδίποδας ετυφλώθηκε τζι επέθανε..εσείς τι περιμένετε γαμώτο?
Τζιαι που την άλλην πρέπει να ανέχουμε κάθε φοράν τες ειρωνίες σου σας.

Δε θα ξαναυπακούσω στην καύλα του κάθε υπερεκτιμημένου σκατο-πλαγκτόν (γιατί μόνον έτσι μπορώ να σε χαρακτηρίσω). Ακόμα τζιαι τα ωραία λοούθκια σου, οι δήθεν καλοσύνες σου τζιαι το ψεύτικον ενδιαφέρον σου μετά που τα φαρμάτζια σου τζιαι τες δόσεις υποκρισίας σου, θέλω να σου τα ταϊσω πέρκει πνιείς τζιαι εν σώσεις να με δεις να σου χαμογελώ.
Ουάου. Τόσο μίσος(?) -ίσως απλά απέχθεια- για κάποιους "αθρώπους" εν επίστεφκα ότι θα μπορούσα να κουβαλώ μέσα μου. Προσπαθώ εν τέλει να ξεσπάσω σ' ένα χαρτί κι οι λέξεις θολώνουν, μπερδεύονται και μ' εγκαταλείπουν. Πέρασε -σχεδόν- ένας μήνας.. Πρώτα λοιπόν χαλούσα εγώ το χρόνο. Τώρα αυτός χαλάει εμένα.!

Νέοι, μην τρελένεστε. Πρέπει να έχουμε τα "λογικά" μας, πρέπει(!). Πρέπει να διαλύσουμε το κάθε μαλακοπίτουρο που εμφανίζεται στη ζωή μας προσπαθώντας ντε και καλά να μας το παίξει μεσσίας. Όπας, ποιός σε κάλεσε ρε φίλε?  Σου 'πε κανείς πως ψάχνω για λυτρωτή? Είμαι καλά χωρίς εσάς, χωρίς το facebook τζιαι τα λόγια "σωτηρίας" σας. Μεν με σκανάρεις. Είμαι ανθρωπος. Ένα ζωντανόν ον! Θυμούμαστε πλέον τι είμαστεν τουλάχιστον τζιαι γιατί ζούμε? Έτσι θέλω να φκω στον δρόμο τζιαι να φωνάξω "Ήμαρτον Χριστέ μου" όπως εσυνήθιζε να λέει η γιαγιά μου που παρεμπιπτόντως εσείς(!) την εσκοτώσετε. Εσείς τζιαι το σάπιο το σύστημα σας τζιαι τούτον εν θα σας το συγχωρήσω ποττέ μου). Όσο ζω εννα σας εκδικούμαι. Εσσιετε τον λόγο της τιμής μου.

Επίσης εξηγείστε μου την ακατάπαυστη μανία σας να αποκτήσετε χρήμα. Χαλόου, αν δεν μπορείς ν' αγαπήσεις τζιαι ν' αγαπηθείς, τί αξίαν έχουν τα υπόλοιπα? Οι άνθρωποι θέλω να πιστέφκω ότι εφτιαχτήκαν για ν' αγαπιούνται τζιαι τα πράματα για να χρησιμοποιούνται. Πλέον νομίζω εμπερδέψαμε τους ρόλους. Πλέον τα πράματα αγαπιούνται τζιαι οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται. Εε όι. Είμαστε ανίκανοι* Ανίκανοι να ζήσουμεν όπως θέλουμεν τελικά. "Open your eyes, look within. Are you satisfied with the life you're living?!"
Ξέρεις πότε νιώθω εγώ ωραία? Όταν περνώ δίπλα που κάποιον άγνωστο περαστικό και του χαμογελώ κι εκείνος -χωρίς δεύτερη σκέψη- ανταποδίδει, ή και το αντίθετο. Νιώθω ζωντανή. Όμορφη και ζωντανή. Νιώθω ότι υπάρχω ρε φίλε μου. Ξέρω πως δεν γεννιούνται τόοι άνθρωποι για να μην προσπαθήσω να τους γνωρίσω. Νιώθω πως δεν γεννιούνται και δεν πεθαίνουν κάθε μέρα τόσοι άνθρωποι για να κάθομαι εγώ σπίτι μου με τα άτομα και τις καταστάσεις που έχω συνηθίσει -γιατί τα πάντα εκαταντήσαν μια φτηνή συνήθεια, φίλε μου-
Επίσης, πιστεύετε πως ο θεός(whatever) σας έχει δημιουργήσει τόσα τοπία, τόσες θάλασσες, τόσα βουνά κι άλλα τόσα λειβάδια για να τα χαζεύεται απ' τη θεοποιημένη σας Τ.V.? Wake up. Ο κόσμος εν τζιαμέ έξω τζιαι περιμένει μας. Ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν -ασυνείδητα(?)- να διαλύσουν το περιβάλλον τζιαι τον κόσμος επδ ποτέ εν τον εγνωρίσαν. wake up.wake up.wake up! Εχάραξε! Ο στεναγμός εκατάφερε τζι εφκήκεν ακόμα κι απ' τα πιο σφυγμένα χείλη..

Γι' αυτό σου λέω. Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο. Σ' ένα κόσμο ο οποίος που μόνος του εν μια θέληση για εξουσία τζιαι τίποτε αλλο, εσύ καλείσε ν' αντισταθείς. Στο κάθε στερεότυπο, στην κάθε επιβολή, στην οποιαδήποτε(!) στερηση ελευθερίας. Όσον χρονών τζι αν είσαι. Θυμήσου ότι η ηλικία μπάζει νερά κι ο χρόνος κάποτε αυτοκτονεί!!
"Δεν είμαστε υποκατάστατα των επιθυμιών σας. Δεν μαθαίνουμε το ρόλο που μας φορτώσατε!" Δεν συνάπτουμε ειρήνη με την εξουσία, διότι αυτόματα γινόμαστε κι εμείς μέρος της εξουσίας. Είμαστε μεταξύ αντίληψης κ δημιουργίας. Ας αντιληφθούμε κι ας δημιουργήσουμε~ Αν αξίζει να το κάμουμε, τότε πιστέψτε με, αξίζει τζιαι να το παρακάμουμε. Τζι όταν ο ήλιος εν μακριά, εμείς πάντα εννα κρατούμεν ένα κρυμμένο φανάρι. Πάντα εννα αντιστεκούμαστε. Σ' ένα κόσμο ο οποίος που μόνος του εν μια θέληση για εξουσία τζιαι τίποτε αλλο, εσύ καλείσε ν' αντισταθείς. Στο κάθε στερεότυπο, στην κάθε επιβολή, στην οποιαδήποτε(!) στερηση ελευθερίας.

_Αν δεν το κάνεις, τότε πες μου, τί ψυχή θα παραδώσεις, μωρή??_

2 σχόλια: