Σάββατο

Καθώς τ'αστέρια πέφτουν*

Καθώς τ'αστέρια πεφτουν, ενώνονται με τα όνειρα των λουλουδιών τα μεσάνυχτα -τότε που οι λύκοι ντύνονται νύμφες του ανέμου και φοράνε τ'αποξηραμένο(!) άρωμα της Ελευθερίας το οποίο εξατμίζεται στον ορίζοντα μετά από κάθε φυσική απελευθέρωση.

-Πώς να μοιάζει άραγε η Ελευθερία;
-Κάποτε μοιάζει με κοπέλα ατίθαση κι όμορφη, οξύθυμη και καλοσυνάτη που ντύνεται με πολύχρωμα φορέματα και βάζει λουλούδια στ'αυτιά. Μπορεί να μοιάζει και μ'εκκεντρική έφηβη που βάφει τα μαλλιά πράσινα, τρυπά το πρόσωπο παντού και βάζει στις κλούβες αιώνια φωτιά!
-Ακούγεται υπέροχη η Ελευθερία..
-Έτσι την παθαίνουν οι περισσότεροι. Από ιστορίες που λένε τα φεγγάρια, νομίζουν πως είναι πάντα ακίνδυνη-μα δεν είναι.- Η Ελευθερία φανερώνεται και σαν μαυροφορεμένη γριά με φιδίσια μορφή που τριγυρνάει τα βράδυα και βάφει μαύρες τις ζωές των ανθρώπων. Ίσως πάλι να σε φυλακίσει, να σε κάνει κάτοχό της(τα λεγόμενα "δεσμά της Ελευθερίας")και τότε πρέπει να μάθεις να την αγαπάς και να την ξεχωρίζεις(!) για να σ'αφήσει πραγματικά ελεύθερο.
-Δεν καταλαβαίνω..
-Για παράδειγμα, φαντάσου πως είσαι μια αλυσοδεμένη κοπελα μες σε μια νοητή φυλακή κι έξω απ'αυτή βρίσκεται πράσινο, γέλια, αγάπη, ουρανός, δηλαδή ο Παράδεισος.
-Μα όντως είμαι μια τέτοια κοπέλα..
-Ναι, μα τούτη η κοπέλα δε μπορεί να βγει έξω διότι φορά αλυσίδες.
-Και ποιός κρατά τα κλειδιά;
-..το άλλο μισό του εαυτού της.
-Δε μπορούν να επικοινωνήσουν οι δυο -μισοί- της εαυτοι;
-Δεν ξέρω..γιατί δεν τους ρωτάς;
***
-Φεγγάρι μου, για μια στιγμή πριν, ένιωσα πως η τελευταία κοπέλα της ιστορίας μου μοιάζει λιγάκι..
-Αποκλείεται να 'σαι συ η κοπέλα της ιστορίας;
-Δηλαδή, εγώ είμαι η Ελευθερία προσωποποιημένη;
-Όχι μικρή μου. Δεν είσαι η Ελευθερία. Αλλά διαθέτεις τις κατάλληλες αισθήσεις για να καταφέρεις μια χαρά να μυρίσεις το μεθυστικό της άρωμα!
***
Κι από τότε που η Ζωή είχε κείνη τη συζήτηση με τη Σελήνη, -εκτός από το να μυρίζει την Ελευθερία- έμαθε να τη φορά και σαν άρωμα, όπως έκαναν οι λύκοι τότε που τ' αστερια ενώνονταν με τα όνειρα των λουλουδιών τα μεσάνυχτα. Τότε που υπήρχαν λύκοι. Τότε που υπήρχαν αστέρια. Πριν τα μεθύσει η Ελευθερία με τ'άρωμά της κι αυτοκτονήσουν!*

               

2 σχόλια: