(α)ρώ(μα)τα~

Δύσκολος ο γυρισμός

σε αγκάλες ερμητικά κλειστές.

Πονάει πολύ

Χίλια μύρια αγκάθια

σου τρυπάνε κάθε μέρα την ψυχή,

μα πρώτη φορά πονάς τόσο.

Πρώτη φορά πονάς έτσι..

Πονά η απώλεια.

Πονά η απόρρηψη.

Πονά το καταραμένο σου το είναι*

-Είσαι μικρή κι ανόητη.

Παρ'τη σφεντόνα σου

και ξεκίνα να κυνηγάς όνειρα.

Σαν αυτά που πνίγηκαν(;) 

στον ωκεανό 

μαζί με τη δύση του Ηλίου.

Είσαι μικρή,

πολύ μικρή,

για να μιλάς για Θάνατο.

Είσ' ανόητη, πολύ ανόητη

για να κυνηγάς ακόμη 

μισοπεθαμένα όνειρα.

Και το ξέρω. 

Είναι δύσκολος -λένε- ο γυρισμός.

Γι'αυτό πάρ' τη σφεντόνα σου

και κυνήγα νέες αγκαλιές.

Και φτιάξε όνειρα

Είναι λυπηρό να ζει κανείς

δίχως όνειρα 

να του γλυκαίνουν την ύπαρξη.

Την επόμενη φορά
που θα βάλεις στο στόμα σου
το Θάνατο,
να θυμηθείς πως μετά από κάθε Δύση

υπάρχει μια νέ' Ανατολή.

Μην κλαις. 

ο ήλιος δεν πεθαίνει

όταν τον βλέπεις να σβήνει
μες στη θάλασσα.

 Αν ήταν εδώ το παιδί με τη σφεντόνα
θα σου 'λεγε

"να κοιτάς τη Δύση

και να ερωτεύεσαι." 

Κι έπειτα θα συμπλήρωνε

 "με κάθε νέα Αυγή

να ξαναγεννιέσαι"

πιο δυνατή,

με πιο πολλά όνειρα.

Και να θυμάσαι:

"Μην αφήσεις ποτέ αυτό που σε τρώει 

να χορτάσει.."   

Να ζητάς πάντα

φιλιά κόκκινα 

και να ρωτάς. 

να ρωτάς τους φτωχούς και τους πεινασμένους

γιατί 'κείνοι πάντα ήξεραν

αγάπη τι σημαίνει.. 

can you feel the Love inside?