Κυριακή

Έτσι, για το χαλάλι*

Πως αφέθηκες να γελαστείς
απ' ένα τυχαίο πυροτέχνημα
κι απόψε;
Αφού το 'χεις μάθεις καλά
ότι σαν θεριεύει ένα ηλιοβασίλεμα,
τα βεγγαλικά
και τα λαμπιόνια
κι οι αγέλαστοι φωτοτεχνίτες
ολάκερης της πόλης
κυριεύονται και νικιούνται
από 'δαύτο!

Τυχερή ήταν η Ανατολή
που πρόλαβε να γεννηθεί
προτού προσάψει ο Θεός
αμαρτίες στη γη!
Τυχερή..Ξέρω! Νομίζεις πως η τύχη
είναι για τους νικημένους.
Εγώ λέω και ξαναλέω
πως ειν' για δυνατούς.
Γι' αυτούς που δε 'φτιάξαν
χάρτες της ζωής.
Γι' αυτούς τους παλαβούς
που 'γελάν με σαχλαμάρες,
που δεν κουράζουν τη ζωή
με στρατηγικές και προσχήματα.

Για κείνους σου λέω.
Κείνους τους ανέμελους
που ξεχνιούνται
όταν εκστασιασμένοι κοιτάν
τα βεγγαλικά.
Γιατί την έσχατη εκείνη ώρα
-όταν ο ουρανός φορά καπέλο
τη φτιαχτή του ευτυχία-
οι ξεχασιάρηδες έχουν ήδη ζωγραφίσει
με την ψυχούλα τους
χίλια μύρια ηλιοβασιλέματα
στολισμένα με περίσσιες Ανατολές.

Αυτοί, είναι τυχεροί!
Τυχεροί που κατάφεραν
να διατηρήσουν αναμμένο
το φυσικό λαμπιόνι της χαράς.
Το φυσικό, όχι το άλλο
που καίει ύπουλα το μυαλό.

Τυχεροί σου λέω!
Κι ας έλεγες μια ζωή
πως η τύχη είναι για τους επιπόλαιους.
Γι' αυτούς που ρίσκαραν τη ζωή τους
στον χαροκαμένο τζόγο της μοίρας.
Όμως, εδώ είναι κι η μαγκιά τους φίλε.
Στο ρίσκο!
Στην ελπίδα πως κάποια μέρα,
η Ανατολή θα ξεπλύνει τις αμαρτίες
που έσπειρε ο Θεός στη γη!

Στην ελπίδα πως κάποια μέρα
ο Ουρανός
θα πετάξει την τρύπια σκούφια του
και θα γεννηθούν ξανά αστέρια.

Αμ, εδώ σε θέλω μάγκα μου.
Να τζογάρεις, κι ας φας τα μούτρα σου.
Χαλάλι τ' ουρανού να λες
και να προχωράς!
Χαλάλι..



2 σχόλια: